Μέχρι πριν από την ΕΛΠ 30 (Γράμματα ΙΙ), ο τρόπος που έγραφα τις εργασίες μου ήταν λίγο - έως πολύ, δηλαδή - εξοντωτικός. Το γράψιμό τους ξεκινούσε μαζί με το διάβασμα και συνέχιζε παράλληλα. Χώριζα το αρχείο word μου σε επικεφαλίδες με τα ερωτήματα και τα υποερωτήματα και ό,τι έβρισκα που να έχει σχέση με τον κάθε υπότιτλο, τα έβαζα αυτολεξί κάτω από αυτές τις επικεφαλίδες, όπως ακριβώς τα έβλεπα στη βιβλιογραφία, τυφλή αντιγραφή. Σκοπός ήταν να έχω συγκεντρώσει όλα τα χρήσιμα χωρία μέσα στο word, έτσι ώστε, όταν θα ερχόταν η ώρα να τα γράψω με δικά μου λόγια, να μη χρειάζεται να ανατρέχω στις διαβασμένες σελίδες και να ξαναμαντεύω όλο το νόημα από την αρχή. Το αποτέλεσμα αυτής της μεθόδου ήταν το αρχείο μου να αναπτύσσεται σε απελπιστικά αμέτρητες σελίδες δεδομένων και να κάνει το συμμάζεμά τους μια τρομερά επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία.
Στην προηγούμενη ενότητα (ΕΛΠ 30), επιχείρησα μια διαφορετική, λίγο πιο ριψοκίνδυνη προσέγγιση: Διάβαζα μόνο. Δεν έγραφα τίποτα απολύτως. Το μόνο που έκανα την ώρα που διάβαζα ήταν να υπογραμμίζω ό,τι θεωρούσα σχετικό και έβαζα δίπλα τους ένα α1 ή β2, ανάλογα με τα υποερωτήματα του θέματος της εργασίας. Αφού ολοκλήρωνα τη μελέτη της βιβλιογραφίας που έπρεπε να διαβαστεί, ξαναγυρνούσα και διάβαζα μόνο τα σημεία που είχα αρχειοθετήσει, με τη σειρά διατύπωσης των ερωτημάτων. Διάβαζα δηλαδή πρώτα όλα τα α1, ύστερα τα α2, μετά τα β1 κ.ο.κ. Όταν τελείωνα, τα έκλεινα όλα και τότε μόνο ξεκινούσα να γράφω. Και ήταν πραγματικά πολύ απελευθερωτική η αίσθηση ότι έγραφα τις εργασίες μου χωρίς δεκανίκια!
Με αυτό τον τρόπο πετύχαινα να αποκομμίσω με μια ανάγνωση ό,τι, σύμφωνα με την κρίση μου, αφορούσε στην εργασία. Η ανάγνωση ήταν σύντομη και περιεκτική, κι αυτό κρατούσε συμπαγή μέσα στο μυαλό μου όλη την κεντρική ιδέα της εργασίας μου. Είχα όλο το υλικό μου φρεσκοδιαβασμένο, ταξινομημένο και έτοιμο για χρήση, αφού δεν είχαν μεσολαβήσει μέρες έως εβδομάδες από την στιγμή που είχα ξεκινήσει το σχετικό διάβασμα.
Τα αποτελέσματα και με τις δύο μεθόδους ήταν (ευτυχώς έως τώρα :) θετικά. Η διαφορά όμως ήταν ότι στην πρώτη ξεθεωνόμουν στην κούραση με το ανακυκλώνω ξανά και ξανά τα ξεχασμένα σημεία, πελάγωνα από τον όγκο των σημειώσεών μου και μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήμουν σίγουρη αν τελικά είχα εστιάσει στα σωστά σημεία της ύλης μου. Με τη δεύτερη μέθοδο ήμουν σίγουρη, αφού με αυτή την τελευταία ανάγνωση φωτίζονταν από μόνες τους σχεδόν οι απαντήσεις. Το μόνο άγχος που είχα ήταν ότι, ενώ οι συμφοιτήτριές μου προχωρούσαν με το γράψιμο της εργασίας τους καθ' όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας, εγώ δεν είχα γράψει λέξη. Οι εργασίες μου ξεκινούσαν και ολοκληρώνονταν τις τελευταίες μέρες πριν την εκπνοή του χρόνου. Όλο το υπόλοιπο διάστημα απλώς διάβαζα και ταξινομούσα.
Την ίδια μέθοδο σκοπεύω να ακολουθήσω και φέτος. Μου φαίνεται λιγότερο αρχάρια από την πρώτη μέθοδο αυτή η προσέγγιση, με περισσότερο ρίσκο ως προς το αποτέλεσμα, χρειάζεται περισσότερη εμπιστοσύνη στην κρίση σου και τις εκφραστικές σου ικανότητες από ότι με την πρώτη, όμως από την άλλη, σε αποδεσμεύει από την τυφλή παρατακτική συγκέντρωση απόψεων των διαφόρων συγγραφέων, αφού σου δίνει την ώθηση να κάνεις ένα βήμα και από μόνος σου και να αρθρώσεις τον δικό σου λόγο, τον βασισμένο πάντα στην δοθείσα βιβλιογραφία, αλλά μέσα και από το δικό σου προσωπικό πρίσμα έκφρασης και αντίληψης.
Στο κείμενο της Απολογίας, επανέρχομαι συνεχώς, κάθε φορά που ολοκληρώνω μέρος της βιβλιογραφίας, ώστε αφετηρία μου να παραμένει το ίδιο το κείμενο πρώτιστα, και λιγότερο οι αναλύσεις των διαφόρων συγγραφέων. Αφού ολοκληρώσω και με τους λοιπούς της βιβλιογραφίας και συγκεντρώσω και από εκεί τα βασικά σημεία ως προς την απάντηση των ερωτημάτων μας, θα καταλήξω στο εγχειρίδιο, το οποίο δεν είναι μονάχα το βασικότερο εργαλείο μας για την εκπόνηση των εργασιών, αλλά και ο θεματοφύλακας της ύλης μας για τις εξετάσεις στο τέλος της χρονιάς, οι οποίες να μην ξεχνάμε ότι αποτελούν το 70% της βαθμολογίας μας, γι' αυτό και τους δίνω τόσο μεγάλη σημασία. Εν αρχή, λοιπόν, ην το εγχειρίδιο, και μετά όλα τα άλλα. Τι είπαμε πως βάζουμε πρώτα; Το εγχειρίδιο! :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου